به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress،.  محققین دانشگاه Vanderbilt چندی پیش مشاهده کردند که سلول های قلبی مشتق از سلول های بنیادی پرتوان القایی آن ها مانند سلول های عضلانی طبیعی قلب نیست و قادر به انقباض نمی باشد. این محققین براین باور بودند که مشکل موجود به دلیل رشد سلول ها روی شیشه یا پلاستیک های معمولی است که به آن ها اجازه بلوغ و ضربان داشتن را نمی دهد. در نتیجه آن ها تصمیم گرفتند که این سلول ها را روی بسترهای منعطفی رشد دهند، به این امید که این بستر به سلول ها اجازه بلوغ و انقباض را بدهد. آن ها توانستند با استفاده از بستری سنتتیک از جنس پلی آکریلامید که نیازمند تابش نور فرابنفش برای ایجاد بستر ژله ای بود، تا حدی به موفقیت برسند.

در گام بعد این محققین تصمیم گرفتند از ماتریکسی طبیعی به نام ماتری ژل استفاده کنند که اغلب به صورت رقیق شده برای کشت سلول ها به کار می رود. اما این بار آن ها از ماتری ژل رقیق نشده  برای ایجاد بستری مناسب استفاده کردند. سلول های عضلانی قلبی مشتق از سلول های بنیادی که روی این تشک ماتری ژلی(Matrigel mattress) کشت داده شدند، از نظر شکل و پارامترهای انقباضی با سلول های عضلات قلبی تازه جداسازی شده مشابه بودند و به داورهای افزایش دهنده انقباض پاسخ می دادند. به نظر می رسد که کلید این موفقیت ترکیب بستری منعطف با فاکتورهای رشد ناشناخته موجود در ماتری ژل باشد که بلوغ سلول ها را افزایش می دهد.

پایان مطلب/